Good Will Hunting: Can Dostum

Matematik; çoğu kişiler için ulaşılamaz bir yerde büyük bir bilinmeyen iken kimileri için bir uğraş ve o uğraş sonunda alışılagelmişin dışında alınan güzel bir tattır. Gerçek hayatta da iki sıkı dost olan Matt Damon ve Ben Affleck senaryosunu yazdığı, Milk ve Elephant filmlerinin yönetmeni Gus Van Sant’ın yönettiği Good Will Hunting bundan yaklaşık 20 yıl önce vizyona girdi. Türkçeye ‘’Can Dostum’’ olarak çevrildi.

Film dâhi ve serseri bir gencin, hayatın neresinde olduğunu öğrenme sürecini ele alıyor. “Dahi olmak önemli değil, hayatınla ne yapacağın önemli!” cümlesi, filmi özetliyor aslında. Bir profesör ve çocuğu hizaya getireceğine inandığı terapist arkadaşıyla geçen çekişmesi öte yandan filmin diğer bir çatışma noktası. Will kenar mahallede yaşayan, üç başıboş arkadaşıyla gezip tozan, kızlara asılan, kavga eden klasik bir serseri. Hademelik yaptığı yerde çözdüğü bir matematik sorusu hayatını değiştiriyor. Bu soruyu çözenin o olduğunu öğrenen okulun matematik profesörü Prof. Gerald Lembau, onu hemen himayesi altına alıyor ve geleceğini şekillendirmek için kolları sıvıyor. Çocukta kendisinin hiçbir zaman sahip olamayacağı bir yetenek olduğunu farkeden profesör, çocuğun önce kıvama gelmesi için onu terapist Sean Maguire’a emanet ediyor. Herkese ve hayata karşı öfkeli bu yetim çocuk, oluşturduğu sert kabuğunun kırılmasına müsaade etmemeye çalışsa da, Sean’a karşı başarısız oluyor ve kendini ona açmaya başlıyor.

Kendisini açamayan, zekasına çok güvenen Will, daha önce hayatta karşılaşmadığı bir şeyle nasıl başedeceğini bilemiyor. “Sevgi”. Harvard’da okuyan kız arkadaşıyla olan ilişkisi de onu dönüştüren önemli faktörlerden birisi. Toplumun farklı statülerinden olan bu iki insan arasındaki sevgi ve gerilim, Will’in bağlanma korkusundan besleniyor.

Geçmişte yaşadığı fiziksel tacizler, Will’in yardıma kapalı oluşunun en büyük nedeni denilebilir. Bu kabuğu ise terapist Sean, bir çekiçle yavaş bir şekilde kırıyor. Sean, Will ile aynı mahalleden ve benzer hayat koşullarında yetişmiş olduğundan onu iyi anlıyor, fakat küstah davranışlarına taviz vermeyerek aradaki mesafeyi kendisi belirliyor. Bu duruma alışık olmayan Will, hayatında bir baba figürünün de olmayışıyla Sean’ı yavaş yavaş bir mentörden çok baba gibi görmeye başlıyor. Öte yandan Profesör Lambeau, çocuğun potansiyeline yazık olmaması için onu yönlendirmek için fazla zorlayıcı davranıyor ve bu durum eski arkadaşı Sean’la ikisini karşı karşıya getiriyor. Mesele çocuktan çok aralarındaki eskiye dayanan çatışmaya da dönüşüyor yer yer. Fakat finalde birbirlerini anlama yoluna gidiyorlar ve baştan beri Sean’ın da ısrar ettiği gibi, çocuğun hayatıyla ilgili neyi yapmak istiyorsa ona müsaade ediyorlar.

Filmde 3 önemli rol model figürü var Will için. Müthiş bir akıl hocası (Sean), anlayışlı, esprili ve güzel bir kız arkadaş (Skylar) ve kendinden çok arkadaşını düşünen bir dost (Chuck). Kendi statülerinin en iyi örnekleri olabilecek bu 3 rol model, hem Will’in, hem de biz izleyicilerin hayatta sahip olmak isteyecekleri insanlar. Filmin insana bu denli dokunabilmesinin ve hikayenin içinde var olmak istemesinin ana nedenlerinden birisi de bundan ileri geliyor.

Film finalde ağzımızda güzel ve buruk bir tat bırakıyor. Bu yolculuğun devamına da ortak olmak isterken vedalaşmak zorunda kalıyoruz. Bunun hüznünü yaşarken, filmdeki karakterlerin akıbetlerinin güzel oluşunu görüşümüz bizi az da olsa teselli ediyor. İzlediğimiz şeyin bir film olduğunu unutturan bir yapım bu. Başta da söylediğimiz gibi “Dâhi olmak önemli değil, hayatınla ne yapacağın önemli.” cümlesini film bittiğinde uzun uzun düşünüyoruz. Çünkü bu söz, sadece dâhi olmamız halinde değerlendirebileceğimiz bir söz değil. Hayatımızın her anında kendimize sorabileceğimiz kolaylıkta.

Aldığı En İyi Özgün Senaryo Oscarı’nı sonuna kadar hak eden bu filmin 27 yaşlarında iki gencin elinden çıkması ise şaşırtıcı ve genç sinemacılar için hayran olunası bir başarı. Yetenek kimi zaman birisinin doğuştan hizmetçisidir, kimi zaman ise onun peşinde koşan, doğru zamanda doğru yerde bulunan kişilerindir. 

Betül ELMALI